อ้อนรัก เฮียที่ร้าย

“เฮีย~ ข้าวกลางวันมาแล้วค่ะ” 

สาวหมวยตาโตผิวขาวตัวเล็ก สเปคนิยมของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ น้อยคนที่จะปฏิเสธเธอได้ แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนตรงหน้ากลับชอบทำท่าทางรังเกียจกันนัก หรือเขาคือหนึ่งในส่วนน้อยที่ว่า

“ออกไป” 

ชายหนุ่มร่างกำยำตามองเอกสารบนโต๊ะออกปากไล่ แม้หางตาก็ไม่ชายมามองสาวน้อยที่ยืนยิ้มร่าอยู่ข้างกาย

“รับทราบค่ะ แต่เฮียอย่าลืมกินข้าวนะ เจ็กฉีบอกว่าเฮียไม่กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน พอหนูออกไปปุ๊บ เฮียก็ต้องกินปั๊บเลยนะเดี๋ยวปวดท้อง หนูเป็นห่วง” 

เธอวางถาดอาหารที่ตั้งใจทำมาให้เขาโดยเฉพาะไว้บนโต๊ะ คนตัวเล็กอาศัยจังหวะเหมาะ โฉบหอมแก้มสากในทีเผลอ ก่อนจะวิ่งหัวเราะอารมณ์ดีออกจากห้องทำงานไป

ต้าตงส่ายหัวให้คนตัวเล็กที่เข้าออกบ้านเขาเป็นว่าเล่น ห้ามใครก็ไม่ได้ คนในบ้านเขาเองเอ็นดูเลิฟมากเพราะเห็นหน้ากันมาตั้งแต่เด็ก แถมคนตัวเล็กยังพูดเพราะรู้จักประจบเอาใจคน เขาเองก็ทั้งบอกทั้งห้ามทั้งขู่ เลิฟก็เหมือนจะยังไม่ยอมเข้าใจ

แค่นิ่งเฉยเมินเธอคงไม่พออีกต่อไป คงต้องเปลี่ยนเป็นวิธีที่รุนแรงยิ่งขึ้นให้เธอเปลี่ยนใจ ล่าถอยถอนตัวออกไปเอง